De familie Wachtman

Donkere dagen, sombere tijden en dreigende depressies. Je zou er moedeloos van worden. Ik verbaas mijzelf dat ik daar weinig last van heb, laat mijn gedachten de vrije loop en blijf hoopvol voor de toekomst. Daarin gesterkt door mijn dagelijkse, verfrissende wandelingen met Jip, maar ook door bijzondere boeken, waarvan er twee in de loop van januari zullen verschijnen. De winkel blijft de komende weken gesloten. U weet wel waarom. Onze website en webshop bieden natuurlijk uitkomst en wij bezorgen gratis bij u thuis.

Christiaan Alberdingk Thijm debuteerde tien jaar geleden succesvol met Het proces van de eeuw. Zijn tweede roman met de simpele titel De familie Wachtman heeft een indringend portret van een roodharige jongeman op de omslag. De naam Wachtman riep bij mij direct associaties op met de Anton Wachter- cyclus van S. Vestdijk. Al lezend ontdekte ik ook raakvlakken met Onder professoren van W.F. Hermans en Het bureau van J.J. Voskuil.

De schrijver is universitair docent en advocaat. Zijn achtergrond verwerkt hij soepel in een verrassend en actueel verhaal over Philip Wachtman, een veertiger met een vrijwel vastgelopen wetenschappelijke carriere. Hij werkt al jaren moeizaam aan een promotieonderzoek over anonimiteit van spermadonoren. De tijdgeest ziet tegen. Een benoeming tot hoogleraar dreigt aan hem voorbij te gaan.

Zijn vriendin Freya is een actrice die haar stem leent aan Felicity, een geliefd personage in een tv-serie. Freya kruipt letterlijk in de huid van dit kinderidool. Zij kent echter één groot gemis: op haar negenendertigste is zij nog steeds kinderloos. Aan haar kan het niet liggen, dus moet er iets mis zijn bij Philip. Niet wetend dat haar man anoniem zaaddonor is en waarschijnlijk al 411 nakomelingen heeft…

Het tij keert, omdat steeds meer donorkinderen willen weten wie hun biologische vader is. Een gerechtelijke uitspraak heeft die ontwikelingen bespoedigd. Philip kan zijn ‘levenswerk’ niet langer geheimhouden. Bovendien wordt hij achtervolgd door een opdringerige studente die weleens een dochter van hem zou kunnen zijn. Zijn wereld staat op instorten. Is hij wel wie hij dacht te zijn?

“De arts kijkt vermoeid. Vast een nachtdienst gedraaid. Het is toch een grof schandaal, de werkuren van de dokters, alleen maar om zoveel mogelijk geld te kunnen verdienen. En dan de volgende dag met te weinig slaap beslissingen nemen over leven en dood.  ‘Jullie willen dus zwanger worden...’”