De vissershut

 Een fraai, gebonden boekje met op de omslag een illustratie die overeenstemt met de titel De vissershut, het debuut van de Noorse auteur Stein Torleif Bjella. Slechts 173 pagina’s, een verademing tussen alle die dikke romans van de laatste tijd. De samenvatting op de achterkant prikkelde mijn nieuwsgierigheid. In Noorwegen was het na verschijnen direct een bestseller. “Wat een genot is het om dit boek te lezen.” (Noors Dagblad Klassekampen

Het verhaal wordt gedragen door twee hoofdpersonages. De verteller is de veertiger Jon, een weinig succesvolle muzikant en liedjesschrijver die zijn brood verdient als onderwijsassistent. Zijn 79-jarige oom Ivar nodigt hem uit om te gaan vissen in het Noorse bergmeer Storsenn, dat zijn eigendom is. Ivar, zakenman en begaafd violist beseft dat zijn levenseinde nadert en besluit dat zijn neef als enige in de familie in aanmerking komt om het meer te erven en te beheren. Hij wil Jon alles leren over vissen en het leven. Een week lang trekken zij samen op. Eenzaam in de overrompelende natuur.

Hun verhouding blijft gespannen, discussies leiden tot irritaties en onenigheid. Toch groeien zij langzaam naar elkaar toe. Ivar is kortaf, belerend en zwijgt vaak urenlang. Jon vraagt zich voortdurend af of hij dit wel wil. Is hij bestand tegen die eenzaamheid, het zware visserswerk, netten uitzetten en weer binnenhalen? Ze vangen voornamelijk forel, voor eigen consumptie en handel. De plot is verrassend. Dit literaire pareltje gaf mij heel veel leesplezier.

“Voor Ivar was dus al die jaren alleen zijn broer Torleif zijn vertrouweling. Vader was nooit een ware vriend geweest? Hij die Ivar door dik en dun gesteund heeft. Voor mij hoorde vader er altijd bij. Wat zou hij nu gedaan hebben? Wat zou hij gezegd hebben? Wat zou hij hiervan gevonden hebben? Moest ik Storsenn aannemen?”