Er schuilt een vreemde in ons

De jonge Ierse auteur Sheila Armstrong debuteerde in 2015 met Falling Animals. Dit jaar verscheen deze bijzondere roman in een Nederlandse vertaling bij uitgeverij Mozaïek onder de uitdagende titel Er schuilt een vreemde in ons. De fraaie afbeelding op het omslag met een roestig scheepswrak in een kolkende zee prikkelt mijn fantasie. Wat is dit voor een boek?

Hoewel ik nog nooit in Ierland ben geweest, heb ik altijd gedacht dat ik mij er thuis zou voelen. Deels door de verhalen van mijn ouders, die er meerdere malen zijn geweest, de roman Ierse nachten van Simon Vestdijk en het werk van Marten Toonder. Het boek van Armstrong is doordrenkt met de sfeer van dit mystieke land. Vanaf de eerste zin is het meteen raak.

“Eerst ligt er een zeehond zonder ogen. Het is springtij, het strand krimpt tot een zilverkleurige halvemaan, en de vlakke rotsen boven de vloedlijn worden zwart van de ongewone nevel. Boven het diepe water spreidt het ijle ochtendlicht zich uit; alleen het ijzeren topje van een scheepswrak steekt boven de golven uit. Verder weg houdt een vuurtoren als een tentstok de hemel omhoog, en daarvandaan buigt de horizon zich in een hoefijzer, helemaal om de wereld, terug naar het donkere anker van de blinde zeehond.”

Een indringend begin van een verhaal waarin de personages allemaal iets te maken hebben met het scheepswrak en enkele bewoners van het kleine kustdorp. Op het afgelegen strand wordt op een dag het lichaam van een bleke man aangetroffen. Hij zit verstijfd tegen een duin met zijn handen netjes gevouwen in zijn schoot. Op zijn gezicht een vage glimlach. Maanden later, na een vruchteloos onderzoek, wordt hij in een naamloos graf begraven. Zijn identiteit en dood blijven een raadsel. Toch gebeurt het vaker dat er vreemde dingen aanspoelen. Uiteindelijk kruisen vele levens elkaar en ontvouwt zich langzaam de geschiedenis van de dode man. Een schitterende, kleine roman over de zee, weemoed en verlangen en grote levensvragen.