Wildevrouw

Ondanks bekroningen en lovende recensies ontsnapte de Belgische schrijver Jeroen Olyslaegers tot nu toe aan mijn aandacht. Slordig? Achteraf gezien wel.  Na het lezen van Wildevrouw schaar ik mij in de rij van bewonderaars. Wat een taalkunstenaar! 

De hoofdpersoon Beer is een geliefde herbergier in Antwerpen in de tweede helft van de zestiende eeuw. Hij vertelt zijn levensverhaal aan de Allerhoogste. Aan hem legt hij verantwoording af voor zijn daden en vraagt om begrip en vergeving. Een boeiende vorm waardoor de lezer zich soms God voelt en Beer beter begrijpt.

Olyslaegers schrijft in het Vlaams-Nederlands. Dat was wel even wennen. Ge en gij, dialect, bloemrijke zinnen en karakteristieke uitdrukkingen overrompelen de lezer. Wildevrouw speelt zich af tijdens de beeldenstorm en geloofsstrijd tussen papen, calvinisten en luthersen. Een ijskoude winter heeft de stad in zijn greep. Gruwelijke gebeurtenissen maken diepe indruk. Bestaande, historische personages zoals bestuurders, kunstenaars, filosofen en wetenschappers spelen een cruciale rol.

Beer heeft vrienden onder alle lagen van de bevolking en kiest zelden openlijk partij. Zijn privéleven is getekend door het verlies van drie vrouwen die in het kraambed overleden. Slechts het kind van de derde echtgenote bleef in leven. Beer acht zichzelf vervloekt.

Vanuit Amsterdam blikt hij terug op zijn laatste jaren in Antwerpen. Een onvergetelijke herinnering is de komst van een wildevrouw die door wereldveroveraars werd ontvoerd uit het Noordpoolgebied. Zij komt terecht in Beers herberg, in een kamer als bezienswaardigheid! Tegelijkertijd lopen in de gedoemde stad de gemoederen steeds hoger op. Deze wervelende, monumentale roman heeft veel raakvlakken met onze tijd. Olyslaegers schrijft zoals Breughel schildert. Aanrader!

“Er werd minder gelachen. Steeds meer klanten wilden het hebben over de politiek, over het stadsbestuur en over Spanje, in plaats van over wijven en vertier. Vroeger waren de corrupte norbertijen van de Sint–Michielsabdij een bron van amusement.”